آشنایی با کشور ترکیه و شرایط جغرافیایی

با توجه به موقعیت جغرافیایی و شکل زمین, کشور ترکیه دارای انواع مختلف اقلیم آب و هوایی هست که به 7 اقلیم تقسیم می شود. این تقسیمات جغرافیایی بر اثر تاثیرات دریا ها و رشته کوه ها دارای ویژگی های آب و هوایی خاصی هستند که نواحی داخلی به دلیل دوری از دریا و نحوه قرارگیری کوه ها دارای هوای خشک تری هستند که در عوض نواحی مجاور دریا ها دارای آب و هوای معتدلی هستند. این ویژگی ها تنها منحصر به آب و هوا نبوده و آداب و فرهنگ , سبک زندگی,تجارت, کشاورزی و حتی لهجه و گویش ساکنین این مناطق به طور قابل توجهی از یکدیگر متمایز است که در مقاله بعدی به این موضوع مهم خواهیم پرداخت. در این مقاله تنها به ویژگی آب و هوایی این 7 منطقه جغرافیایی اشاره خواهیم کرد که بعد از مطالعه آن شناخت کلی نسبت به جغرافیای کشور ترکیه را بدست خواهید آورد.

ناحیه آناتولی داخلی

زمستانهای سرد و تابستانهای نسبتا گرم از ویژگی های این منطقه است. سرد ترین دما در طول سال -0،7 درجه و بیشترین دما 22 درجه می باشد. میانگین میزان بارش سالانه 413،8 میلیمتر است. پر بارانترین فصل پاییز بوده و میزان بارش در تابستان 14،7% است. میزان رطوبت سالانه 63،7% است. پوشش گیاهی منطقه در ارتفاعات کم, جلگه وسیع بی درخت و در ارتفاعات به دلیل بارش بیشتر با جنگل های بلوط پوشیده شده است.

ناحیه آناتولی شرقی

تابستانها کوتاه و خنک, زمستانهاسرد و طولانی است. بارش ها بیشتر در زمستان بصورت برف به همراه یخبندان می باشد. سرد ترین دما در زمستان -4،2 درجه و بالاترین دما در تابستان 24،2 درجه ایت. میانگین بارش سالانه 579 میلی متر است. بیشترین میزان بارش در زمستان و بهار باریدو و میزان بارش در تابستان 9،5% است. میزان رطوبت سالانه 60،2% است. پوشش گیاهی در پایین دست جلگه وسیع بی درخت, در ارتفاعات میانی جنگلهای خشک و در ارتفاعات بالاتر با علفزار پوشیده شده.

ناحیه آناتولی جنوب شرقی

تابستان های بسیار گرم با زمستان های بندرت سرد از ویژگی های بارز ای منطقا است. میانگین دمای سالانه 16،4 درجه, سردترین دما 3،7 درجه و گرمترین دما 29،8 درجه است. بیشترین میزان بارندگی در فصل های بهار و پاییز به طور میانگین 559 میلیمتر است. میزان بارندگی تابستان 2،6%و میانگین رطوبت سالانه 53،6% است که در تابستان به شدت خشکی آب و هوا افزوده می شود. نوع پوشش گیاهی: جلگه های کم تراکم و بوته است.

ناحیه دریای مدیترانه

این نوع ار اقلیم در مناطق مدیترانه, دریای اژه و دریای مرمره جنوبی مشهود است. اما آب و هوای منطقه مرمره دارای ویژگی های خشن تری است. تابستان ها گرم و خشک, زمستان ها معتدل و پر بارش است. مناسب کشت مرکبات است. در مناطق ساحلی بندرت یخبندان اتفاق می افتد. به طور میانگین سرد ترین ماه سال 6،4 درجه و گرمترین ماه 26،8 درجه می باشد. میانگین دمای سالانه 16،3 درجه بوده و پر بارشترین فصل زمستان است و میزان بارندگی سالانه بطور میانگین 725،9 میلی متر می باشد. در فصل گرم تابستان با 5،7% بارندگی خشک است و در آخر میانگین سالانه رطوبت 63،2% می باشد.پوشش گیاهی به طور طبیعی کاج پاندروسا است که در قسمت های تخریب شده جنگل گیاه خاربیشه می روید.

ناحیه دریای سیاه

این نوع از آب و هوا در نواحی دریای سیاه و دریای مرمره شمالی دیده می شود. تمامی فصول با بارش همراه است. تابستان ها خنک, زمستان ها در سواحل هوا معتدل و در ارتفاعات سرد بهمراه بارش برف است. سردترین ماه سال بهمن بوده که کمترین درجه 4،2 و بیشترین درجه 22،2 در تیر ماه است. میانگین گرمای سالانه 13،0 درجه, میانگین بارندگی سالانه 842،6 میلیمتر, میانگین رطوبت سالانه 71% و میزان بارشهای تابستان 19،4% است. پوشش گیاهی در سواحل جنگلهای با درختان پهن برگ در ارتفاعات نیز درختان سوزنی برگ است.

ناحیه دریای مرمره

این نوع از آب و هوا علاوه بر منطقه دریای اژه با دربرگرفتن ناحیه اژه شمالی یک اقلیم آب و هوایی مجزایی را تشکیل میدهد. زمستان در این ناحیه مانند منطقه مدیترانه معتدل و تابستان های مانند دریای سیاه بارانی نیست, در عوض زمستان مانند اقلیم خشک داخلی سرد و تابستان نه چندان خشک از ویژگی های این ناحیه است. بدلیل وجودچنین ویژگی هایی منطقه مرمره  ترکیبی از آب و هوای ساحلی دریای سیاه ودریای مدیترانه است. در ارتفاعات کم, پوشش گیاهی مشابه منطقه دریای مدیترانه و در ارتفاعات بالا و دامنه کوه رو به دریای سیاه جنگل های بارانی با گیاهان مشابه به منطقه دریای سیاه است.به طور متوسط سرد ترین دما در ماه بهمن 4،9 درجه و گرمترین دما در تیر ماه 23،7 درجه و همچنین میانگین دمای سالانه 14،0 درجه است. میانگین بارش سالانه 595،2 میلیمتر که بیشتر بارش ها در زمستان می بارد. میزان بارش های تابستان 11،7% و میانگین رطوبت سالانه 73% است.

ناحیه دریای اژه

آب و هوای این منطقه تحت تاثیر ناحیه دریای سیاه است که از ویژگی های آن تابستان های گرم و خشک و زمستان های معتدل است. با حرکت به سوی مناطق داخلی با تغیرات آب و هوایی کمی مواجه می شویم ولی ویژگی های اصلی آب و هوایی منطقه دریای اژه بیشتر در سواحل این ناحیه ملموس تر است. سردترین ماه سال بهمن و گرمترین تیر ماه است. میانگین بارش سالانه 706،0 میلیمتر, میانگین رطوبت سالانه 60،9% و میانگین گرمای سالانه 15،4 درجه است. پوشش گیاهی در پایین دست خاربیشه و در ارتفاعات جنگل است.  

در این مقاله اشاره کلی نسبت به آب و هوای مناطق 7 گانه ترکیه شد که بدون شک سبک زندگی در این نواحی کاملا متفاوت است. از این رو با دانستن ویژگی های منحصر به فرد هر یک از این مناطق قبل از سفر و یا مهاجرت به کشور ترکیه, می توانید با توجه به علایق و روحیات فردی خود مناسب ترین انتخاب را برگزینید, پس در مقاله های بعد جهت آشنایی بیشتر با این نواحی همراه باشید.